Van verandering naar dynamiek. Uitdaging 5

Van denken naar doen.
 
Volwassenen denken vooral in systemen omdat we zijn vastgeroest in die systemen. Kleine kinderen denken juist buiten de bestaande kaders en paden en voor hen is alles mogelijk. Lukt het toch niet, dan kijken kinderen gelijk naar alternatieven.
   
Kinderen hebben een natuurlijke nieuwsgierigheid om nieuwe dingen te proberen. Kinderen denken niet, ze doen het gewoon, ze proberen uit. Daarom laten kinderen in de eerste paar jaar een scherpe leercurve zien. Alles wordt aangegrepen om te leren en het ongeduld bij kinderen om iets nieuws te leren is een wonderlijke ervaring. Daarna gaat het kind naar school en moet het kind leren volgens een door volwassenen bedacht systeem. Het structureren en systematiseren van ontwikkeling heeft voordelen: het maakt resultaten meetbaar, controleerbaar en beheersbaar. De vraag is of dit voor het ontwikkelen van het werkelijke potentieel van kinderen een ideale omgeving is.
 
Waarom?
Kinderen zijn van nature nieuwsgierig. Toen mijn eigen kinderen klein waren, vroegen zij regelmatig ‘waarom doe je dat?’ Ik antwoordde wel eens dat het zo hoort omdat ik zelf eigenlijk ook niet wist waarom ik iets deed. Een antwoord waar mijn kinderen niets mee konden maar die mij ook aan het denken zette. Toen ik jaren geleden de ouderavond van oudste zoon bezocht vertelde de onderwijzer dat kinderen nauwelijks meer in staat waren om dingen uit hun hoofd te leren. Ik vond dat vreemd want mijn zoon kende alle pokémon figuren en alle dinosaurussoorten. Het lerend vermogen is er wel, maar verloopt via een andere route.
 
Dichtgetimmerd systeem.
Hoe werkt het dan in organisaties? Ook hier bepalen werkinstructies, processen en procedures hoe er gewerkt moet worden. De logica is dat de processen dan het meest efficiënt verlopen waardoor een maximaal rendement wordt behaald, maar voor creativiteit en ontwikkeling is vervolgens weinig ruimte. Los van alle voordelen rijst de vraag of mensen zich wel zo prettig voelen in zo’n dichtgetimmerd systeem.
   
Ik hoor nog steeds mijn vader hijgend achter mij aanlopen terwijl mijn kleine beentjes er alles aan doen op de fiets te blijven. Een paar keer heb ik mijn knie kapot gevallen en ik heb mijn fiets ook wel vervloekt. Maar ik wilde leren fietsen en dat kon alleen maar met vallen, opstaan en opnieuw proberen. Het zou raar zijn als hij zou zeggen: ‘ga maar niet fietsen, want dat heb je niet geleerd’.
 
Ook volwassenen willen steeds weer leren, elke dag weer nieuwe ontdekkingen doen. We zijn nu eenmaal nieuwsgierig en willen graag nieuwe dingen ontdekken maar het systeemdenken beperkt ons hierin.
 
Stop met denken, start met doen.
Verandering doet een aanslag op ieders creativiteit omdat de vraag ‘what’s in it for me’ wordt gesteld. Het levert onrust op, veroorzaakt emoties en onzekerheid. Door medewerkers te betrekken in het proces, wordt een deel hiervan vermeden. Daarnaast is het belangrijk dat er niet alleen wordt gedacht en overlegd, maar dat er juist wordt ervaren. Door het doen creëert men nieuwe inzichten, doet men nieuwe ontdekkingen en leert men van fouten. Het is alsof je weer leert fietsen.
 

Download hier het E-book Van verandering naar dynamiek: een reis in 24 etappes.

Bron:
http://tinyurl.com/q7kc8lx
 

---