Persoonlijk leiderschap, da’s toch alleen voor leidinggevenden?

Vroeger was het gemakkelijk: je gaf leiding aan een team of een organisatie en als de directie een bepaalde koers wilde varen, ging het hele bedrijf mee.
 
Vroeger was alles beter?
Of dat het geval is, weet ik niet, er is immers veel veranderd sinds de industriële revolutie: mensen staan steeds meer centraal in het productieproces en vormen het hart van de organisatie. Zonder personeel is er geen sprake van een organisatie, integendeel. In de hedendaagse maatschappij wordt er veel gevraagd van manager én medewerker. Stephen R. Covey omschrijft het in zijn boek ‘de zeven eigenschappen van effectief leiderschap’ als volgt:
 
Het geloof in eigen kunnen, verantwoordelijkheid en samenwerking zijn de basisprincipes voor persoonlijk en effectief leiderschap.
Stephen R. Covey
 
Vroeger is niet meer!
Vroeger waren de multinationals de kippen met de gouden eieren en groeiden de bomen tot in de hemel. Echter, de kippen werden steeds slechter verzorgd waardoor het aantal gouden eieren drastisch terugliep. Of, zoals Covey het verwoordt: ‘men wil steeds meer gouden eieren (winst red.) maar verzorgt de kip (medewerkers red.) steeds minder waardoor er minder eieren worden gelegd en de kwaliteit minder wordt. Bedrijven moeten veel meer gebruik maken van de potentie van hun medewerkers.’
 
Open deuren.
Critici van Covey stellen dat de ‘7 eigenschappen van effectief leiderschap’ veelal open deuren zijn. In dat opzicht hebben deze critici gelijk: het zijn open deuren maar Covey voegt daar subtiel aan toe: het mag dan wel ‘common sense’ zijn, het is nog lang geen ‘common practice’. En dat snoert de critici vervolgens de mond.
 
Alleen voor leidinggevenden en managers?
Persoonlijk leiderschap is méér dan je zelf kennen: het is ook grip hebben op jezelf, je werk, je omgeving en je leven. Persoonlijk leiderschap leidt uiteindelijk tot meer kracht, rust en voldoening in situaties als bijvoorbeeld grote werkdruk, stress, lastige situaties. Het leidt er toe dat dat je meer van je werk en je leven kunt gaan genieten. En dit is niet alleen weggelegd voor managers en leidinggevenden: ook medewerkers kunnen hier invulling aan geven.
 
Wisselwerking
Echt leiderschap leidt tot een wisselwerking tussen managers en medewerkers. Een goede manager is een échte leider die zijn medewerkers inspireert, motiveert en enthousiasmeert en hen vervolgens ook leert hoe dat op anderen over te brengen. Dit inspireert de manager vervolgens weer om samen met de medewerkers zichtbaar bij te dragen aan het doel en de missie van een organisatie. In deze samenwerking komen vervolgens talenten en vaardigheden maximaal tot ontwikkeling en daar profiteert iedereen binnen de organisatie van.
 
Berust je in je lot of…?
Ook jij hebt een keuze: berust je in je lot en neem je zoveel mogelijk afstand van je werk, ga je de kantjes er bij aflopen om zo weinig mogelijk ‘last’ te hebben van anderen? Je kunt er ook voor kiezen om een muurbloempje te worden en niet op te vallen of niet je verantwoordelijk te nemen. Als je deze keuze maakt dan wordt werken een sleur en wordt het vervolgens afzien. Het duurt dan niet lang dat je met een lang gezicht naar je werk toe gaat en met datzelfde lange gezicht terugkeert. Bijzonder plezierig voor je huisgenoten…
Je hebt ook een andere keuze: wat boeit jou werkelijk? Wat of wie inspireert jou en geeft je veel voldoening? Achterhaal voor je zelf welk werk jou daadwerkelijk voldoening geeft waarbij je echt waarde kunt toevoegen. Of je nu leidinggevende bent of medewerker in een organisatie: ontplooi je zelf en inspireer anderen hetzelfde te doen.
 
Crisis?
Velen denken nu misschien: wake up! Het is crisis en de banen liggen niet voor het oprapen! Dan zeg ik: ‘je hebt gelijk! Blijf lekker roerloos zitten waar je nu zit en wacht net zo lang tot de crisis is overgewaaid. Dream on! De crisis waait nooit over zolang jij stil blijft zitten dus kom in beweging!’
 
Persoonlijk leiderschap is voor mensen die sterk en evenwichtig in hun werk en leven willen staan en optimaal willen presteren en communiceren.
Stephen R. Covey