Het Regionaal Service Center (RSC) van de politie Oost Nederland heeft meer dan 150 medewerkers in dienst die 24 uur per dag telefoontjes van 0900-8844 beantwoorden. Enkele medewerkers komen uit ‘blauw’ maar het grootste gedeelte heeft geen politie-achtergrond. Zij zijn de voordeur van de politie en staan alle burgers te woord. Op de locatie Apeldoorn werken Marion Traas, voormalig wijkagent en Lisa Beverdam, ooit werkzaam in de beveiliging. Wat maakt dat zij hebben gekozen voor de politie? Waarom spreekt dit werk hen zo aan?
Voordat Lisa bij de politie kwam werken, had ze een baan in de beveiliging.
‘Klopt, ik heb zeven jaar beveiligingswerk gedaan. Dat betekende veel alleen werken en op een gegeven moment vond ik geen uitdaging meer in dit werk. In de supermarkt in Raalte kwam ik Simone Booijink (Operationeel Expert. Red.) tegen. Ik kende haar omdat haar vader ook in de beveiliging werkte en mijn collega was. Ze vroeg: lijkt het je niet wat om bij 0900-8844 te komen werken? Ik kende het werk niet, dus heb ik een halve dag meegeluisterd en was al snel overtuigd: dit past bij mij. Na twee weken kwam de vacature vrij en ik heb gelijk gesolliciteerd. Ik heb geen spijt gehad. Ik haal nog steeds voldoening uit dit werk. Ik wil iets voor mensen betekenen, of dat nu een aangifte inplannen is of een voertuig aansturen. De kleine dingen in dit werk maken het heel erg bijzonder.’
Marion was ooit als wijkagent werkzaam in Zutphen.
‘Klopt, ik kom uit blauw. Ik werkte o.a. als wijkagent. In 2010 heb ik ontslag genomen en ben daarna een eigen bedrijf gestart. Gedurende negen jaar runde ik een vergaderlocatie waar ik o.a. werkte als gastvrouw. Toen Corona kwam, moest ik noodgedwongen mijn bedrijf sluiten. Bij het zoeken naar een geschikte baan kwam ik de vacature bij het RSC tegen en sinds anderhalf jaar doe ik dit werk. Ik ben er dus tien jaar ‘uit geweest’, maar het blauw zit nog steeds in mijn vezels. Natuurlijk heb ik veel ervaring maar ik merk ook dat er in tien jaar veel is veranderd in de organisatie. Toch heb ik nog steeds baat bij die ervaring. Ik ben nu vaak een soort wijkagent aan de telefoon. Ieder gesprek is een verrassing en je moet soms creatief zijn om een oplossing te vinden. Het is constant schakelen en dat spreekt mij heel erg aan.
Sinds kort is het RSC ook actief binnen de politieopleiding.
Lisa: ‘In augustus hebben wij op de politieacademie in Apeldoorn gastlessen gegeven over het werk van het RSC. Een aantal maanden later komen we nogmaals terug in dezelfde klassen om in te zoomen op de samenwerking tussen het RSC en de collega’s in het basisteam. Ik vind het een heel belangrijke ontwikkeling dat het RSC word meegenomen in de politieopleiding. We kunnen eenvoudigweg niet zonder elkaar en moeten samen het werk klaren. We zijn als RSC daarom druk bezig om ons op de kaart te zetten: Great place to work, gastlessen, werkgroepen die verbinding zoeken met het OC, het basisteam, etc.’
Wat zijn jullie drijfveren?
Lisa: ‘Ik wil veiligheid bieden, een veilige omgeving creëren. Ik ben een mensen-mens en ben ook graag onder de mensen. Dat ben ik ook aan de telefoon: ik wil graag iets voor een ander betekenen. Dat is mijn kwaliteit maar ik weet ook dat het mijn valkuil kan zijn. Ik ben me daar bewust van. In het begin vond ik het moeilijk om nee te zeggen. René (senior) zal zich dit voorbeeld nog goed herinneren: in het begin heb ik ooit een melding gemaakt voor het OC omdat er een waterleiding was gesprongen in een huis. De vloer stond helemaal blank en ik dacht: Oh! Het huis overstroomt! Er moet iets gebeuren! De loodgieter was niet te bereiken, de brandweer kon niets betekenen en ik had zoiets van: ze moeten geholpen worden, dus heb ik een nu-melding gemaakt. René zei tegen mij: Lisa, ik weet dat je altijd graag een ander helpt maar de politie kan hier echt niets mee. Zie je de wijkagent daar al staan? Haha! Ik wil mensen helpen maar soms is het ook nee verkopen. Een mooi leermoment.
Als beveiliger heb ik best wel heftige situaties meegemaakt zoals het aantreffen van inbrekers in een gebouw. Ik heb ook zeven jaar evenementen gedraaid. Grote groepen mensen die een gezellige tijd willen. Dat begint altijd leuk en gezellig maar laat in de avond zit de drank in de man en ontstaan vechtpartijen. Ik was dan wel degene die er, als het nodig was, tussen sprong. Vaak hoefde dat niet omdat ik het meestal kon oplossen met mijn mond. Zoals ik al zei: ik ben een mensen-mens. Ik hou van spanning en uitdaging. Ik ben juist graag hetgeen wat mensen niet van me verwachten wat ik ben. Ik ben bij de politie gaan werken om wat voor een ander te kunnen betekenen, maar ook voor mijn eigen ontwikkeling. Ik ben een bezig bijtje en heb graag afwisseling.
Marion: ‘Voordat ik in 1994 bij de politie begon, werkte ik in een bioscoop waar we veel last hadden van junks. We kregen daarom veel politie over de vloer. Ze kwamen zo vaak, bleven soms koffie drinken en vertelden over hun werk. Ik vond het zo interessant dat het begon te kriebelen. Toen heb ik gesolliciteerd.
Ik vind het fijn om dienstbaar te zijn, mensen te helpen. Ik vind het ook belangrijk dat mensen vertrouwen in de politie hebben. Ik wil aan dat vertrouwen bijdragen en dat kan ik ook aan de telefoon. Gisteren had ik een jongen aan de telefoon met een zeer emotioneel en persoonlijk verhaal. Aan het eind van het gesprek dankte hij me uit de grond van zijn hart voor het gesprek. Dan voel ik dat ik iets goeds heb gedaan. Ook al is het maar een gesprek, toch heeft hij een veilig gevoel gehad bij de politie. Dat is waar ik graag aan meewerk. En echt, het gaat ook wel eens mis hoor.
Hoe ziet jullie toekomst bij de politie er uit?
Lisa: ‘Ik hoop mijn hele leven bij de politie te kunnen blijven werken. Ik zit hier nog zo op mijn plek en ik voel me op dit moment nog niet vak-volwassen genoeg om nu over een vervolgstap na te denken. Een eerste stap zou, denk ik, medewerker I&S op het basisteam zijn. Maar in de toekomst opleidingen volgen om op een specifieke afdeling te kunnen werken zoals Forensische Opsporing lijkt me ook heel gaaf. Als ik maar met mensen blijf werken. Voorlopig nog lekker op het RSC.
Marion: Mooi woord, wat Lisa gebruikt. Maar het klopt: ik voel me soms ook nog niet vak-volwassen genoeg op deze afdeling. Ik kan nog heel veel leren. Ik voel me wel heel erg thuis op het RSC. Als je vraagt waar ik mezelf in de toekomst zie, dan heb ik toch wel een droom: ik zou nieuwe studenten op de politieacademie graag les willen geven in het opstellen van een goed proces verbaal. Ik heb tijdens mijn politieopleiding Nederlandse les gehad van meester Müller, de onlangs overleden korte verhalenschrijver A.L. Snijders. Híj heeft mij de liefde voor taal bijgebracht. Tijdens mijn eerdere werk op straat heb ik ervaren hoe belangrijk het is een goed en zorgvuldig PV te maken. Op basis daarvan kunnen verdachten worden veroordeeld. Dat is mijn droom.
Wil je meer weten over het werk bij de politie? Kijk op www.kombijdepolitie.nl Er worden regelmatig online sessies georganiseerd waar je terecht kunt met al jouw vragen.